رسم سگ دید مردگان

رسم سگ دید مردگان

این مراسم که نشان دادن جنازه به سگ است، میراث گذشته روزگاران قدیم ایرانیان قبل از زرتشت است. از دیدگاه زرتشتیان زمانی که جان از بدن خارج می شود اگر سگی در کنار پای جسد بسته باشد چون نسوش (دیوی که بر اجساد آدمی دست می یابد و آن را پلید می سازد) بر وی هجوم برد و چنانچه سگ آن جسد را ببیند، نسوش رانده می شود. به احتمال زیاد رسم سگ دید که عبارت بود از آوردن سگی بر بالین محتضر یا مرده و نشان دادن جسد به سگ و مالیدن پوزه به آن جسد، از همین عقیده سرچشمه گرفته است.

اساس این عقیده بر این بود که سگ که دزد و گرگ و دشمن مادی را می راند، قادر به راندن دروج و نسوش پلیدی که از سوی باختر، جایگاه دیوان بر جسد مرده حمله می کند، هم هست. سود و خاصیت طبیعی و طبی رسم <<سگدید کردن>> این است که حیوان مذکور در شناخت مرگ توانا و در مرگ مفاجا و بی هوشی قادر به تشخیص مردگان از زندگان است. تا چندی پیش با نهادن قطعه نانی بر سینهٔ جسد و بردن سگ برای برداشتن آن رسم سگدید کردن به ذهن ها القا می شد.