اندازه گیری طول در قدیم

اندازه گیری طول در قدیم

واحدهای سنجش طول که در زیر ذکر می شود محلی است و در مبادله با مغازه داران و پیله وران استفاده می شود
1- یک ناخو: یک ناخو برابر با چهار انگشت به هم چسپیده است (انگشت سبابه تا انگشت کوچک)
2- وجب:فاصله انگشتان باز(از انگشت کوچک تا انگشت شصت) برای اندازه گیری چوب، زمین، پارچه و..... استفاده می شود
3- نیم گز: از سر آرنج تا نوک انگشت میانی دست می باشد در حالیکه انگشتان کاملا در امتداد آرنج قرار گرفته باشند
4- گز: اگر یک دست کاملا به صورت صاف و کشیده در امتداد شانه قرار گیرد و سر نیز رو به شانه دیگر باشد از نوک بینی تا نوک انگشت میانی دست کشیده یک گز محسوب می شود اندازه تقریبی آن در اشخاص متناسب و متوسط معادل یک زرع یا یک متر است
5- چارک : یک چارک معادل 4/1 گز است(حدود25 سانتیمتر)
6- قد:بلندی قامت شخصی است که شیئ سنجیدنی را اندازه می گیرد معمولا گودی آب یابلندی دیوار یا عمق چاه را با آن می سنجند
7- یک جیغ راه: یک جیغ راه مسافتی در حد یک خیز یا یک صد ارس است
8- فرسخ : یک فرسخ راهیست بیابانی که با قدمهای عادی در یک ساعت طی می شود
9- قدم، یک گام کشیده، واحد اندازه گیری طول است که از پاشنه پای عقب تا نوک پای جلو و حدود یک گز محسوب می شود
10- پا : برای اندازه گیریهای کوچکتر از قدم از پا یعنی از انتهای پاشنه تا سر انگشت یک پا استفاده می کنند.