بالاخانه چاپارخانه

بالاخانه, چاپارخانه,

بالاخانه, فضایی بود که روی سقف دالان ورودی چاپارخانه, قرار داشت و از یک، دو یا سه اتاق تشکیل می شد. برای ورود به این اتاق ها در گوشه ای از حیاط چاپارخانه,، پلکانی تعبیه شده بود که به پشت بام چاپارخانه, راه داشت.
بالاخانه, بر خلاف اتاق های دو طرف دالان، به واسطه ی داشتن پنجره هایی در دیوارهای جانبی، از نور کافی و تهویه ی خوب برخوردار بود. این قسمت علاوه بر داشتن دو درب ورودی که به پشت بام باز می شد، در ضلع رو به جاده نیز، دری داشت که به بالکنی زینتی باز می شد. دیوار داخلی اتاق ها اغلب به رنگ سفید و دارای طاقچه هایی کم عمق و یک دیواری بخاری بود که با افروختن آتش در آن، گرمای اتاق در زمستان ها تامین می شد. بالاخانه, ها نسبت به اتاق های طبقه ی هم کف، تمیزتر بودند و برای اقامت و استراحت مسافران در نظر گرفته می شدند.
بالاخانه, معمولا فاقد هرگونه لوازم و اسباب زندگی بود و مسافر باید بعد از تمیز کردن اتاق از وسایل شخصی خود برای اقامت استفاده می کرد.
از مطالب جالبی که در مورد بالاخانه, و اتاق های چاپارخانه, در سفرنامه ها نوشته اند، وجود نقاشی ها و نوشته های یادگاری روی دیوارها بوده که توسط مسافران، با تاریخ های مختلف منعکس شده است.
مدت استفاده از اتاق بالاخانه، محدود بوده و مسافران حداکثر می توانستند سه روز در آن اقامت کنند و بعد از این مدت با وارد شدن مسافر جدید، باید اتاق را ترک می کردند. به خصوص وقتی مسافر جدید از سفیران یا ماموران دولت های خارجی، درباریان، اعیان یا اشراف بود.
کرایه ای که بابت اقامت در بالاخانه دریافت می شد، بسیار کم بود و اغلب مسافران، وجه آن را به صورت انعام و بیشتر از آنچه باید به نایب چاپارخانه, پرداخت می کردند.