شهرک های باستانی و گنج و دفینه دار

شهرک های باستانی و گنج و دفینه دار

برای تشخیص صحیح شهرها وشهرک های باستانی تاریخچه ای از شهر سازی را بطور خلاصه مرور میکنیم .

کلات ها
اولین نمونه و ادامه دار از اجتماعات یکجا نشینی بشر
در مناطق صعب العبور و در پیچ تند دره ها است
این دوره با ساخت برج بارو در اطراف شهرکها ادامه یافت و بعدتر شهرها در اطراف قلعه های حکومتی شکل گرفت و این دگرگونی ها همچنان ادامه داشت در
دوره ماد
در این دوره شهرهای بزرگ شکل گرفته گرفته بودند و مادها بعد از شکست اشور و نابودی پایتخت انان و تجارب ماحاصل از این جنگهای خانمان سوز دویست ساله
بر شهر سازی به روی تپه های بلند . مرتفع ، بزرگ و طبقه بندی ان و ساخت دیوار مخافظ برای هر بخش ان مبادرت نمود
( هفت شهر هفت دروازه )

به این معنی که نوک و مرکز تپه محل شاه نشین و ساختمانهای اداری بود. گردا گرد این مجموعه ، عمارتها و خانه نجبا با محافظ و بخش بعدی خانه های عموم مردم بود.
در این دوره شهرکهای یکجانشینی بندرت یافت میشود و کوچ نشینی بر طبق روال قبل ادامه داشت
انچه هست در ارتفاعات ( بالا بند ) بصورت طبقاتی و در صعب العبورترین نقاط ممکن کشف میگردند .

در دوره هخامنشی
شهرکها به ارتفاعات پائینتر (میان بند) امدند ویژگی مشترک این شهرکها و قصبه های باستانی شیب تند رو به شرق و جنوب برای افتابگیری بیشتر و در جهت و امتداد دره های منتهی به ابهای جاری و خروشان است .

دوره ساسانی
از ارتفاع محل شهرک های باستانی باز هم کاسته شد *
(پایین بند )
جهت و امتداد تپه ها با شیب ملایم به جوار و حاشیه دشتهای حاصلخیز و وسیع با رودهای دایمی و پر اب میایید،
اما شهرسازی ساسانی دارای متد خاص خود بود، معماران ساسانی ساختار متمرکز گرا را برای شهرسازی انتخاب کردند از ویژگی این شهر ها وجود میدان مرکزی با دسترسی عمومی و گرد بودن شهرهاست ، کوچه های باریک و دراز برای استفاده بهینه در مواقع جنگ و درگیری و... از مهندسان ساسانی ان دوره برای شهرهای ایران به یادگار مانده است .
*(شهر سازی در مناطق حاشیه دشتها و با ارتفاع پایین باعث تسلط اسان اعراب بیابانگرد بر ایران شد ایرانیها که هنر استفاده بهینه از طبیعت خشن و صعب العبور پیرامونشون را در جنگها بصورت سینه به سینه اموخته بود ،
با این دگرگونی بسادگی در مقابل انبوه سپاه اعراب و وحشت افرینی انان تسلیم گشتند