آبشار گنج و عتیقه

آبشار گنج و عتیقه

آبشار یکی از عناصری است که در حرفه گنج یابی از اهمیت بسزایی برخوردار است. انسان ها از زمانهای بسیار دور بدین سو، برای مصرف دایمی خود آب و برای حفاظت از خودشان نیز ساختار طبیعی استراتژیک را در صدر کارهایشان قرار می دادند.
آبشارها و مناطق اطرافش برای مخفی کردن دفينه نقاطی ایده آل محسوب می شدند، زیرا علاوه بر آنکه یک محل مسکونی دایمی بوده، در عین حال همیشه زیر نظر فرد مخفی کننده نیز بوده است. مناطق آبشار جایی است که هر کسی نمی تواند برای مدت طولانی اقامت کند، در عوض مناطق اطرافش محل اقامت خوبی است. نهایت اینکه مناطق دارای آبشار به خاطر جو سرسبز و جنگلی محلی مساعد برای اختفاء بوده است. در ادامه تمام آنچه گفته شد، اگر تفکر تقدس آب را که در قالب یک فرهنگ از زمانهای دور به زمان ما منتقل شده، اضافه نماییم، بهتر متوجه خواهیم شد که چرا در دوره های نزدیک تا این حد با آب سر و کار داشته اند. معمولا اموال مخفی شده در بیرون آبشار قرار داده میشوند. علیرغم اینکه افراد زیادی ادعا می کنند که اموال مخفی در پشت آبشار یعنی عقب جایی که آب جریان دارد می باشد، این امر به شدت غيرمنطقی است. زیرا این نقطه همان جایی است که به ذهن هر جستجوکننده می رسد. در مقابل، اگر در کنار آبشار غارها و یا پناهگاه هایی وجود داشته باشند، برای جستجو در آن اهمیت زیادی باید داد.

بر اساس تجربه های ما، نقاطی که در اطراف آبشار به مسافت 150 - 30 قدم به چشم می خورد بیشتر ترجیح داده می شده اند. خصوصا اگر محموله دفن شده باشد، باید در اطراف به دنبال رد، علامت و نشان های بگردید. اگر هم به صورت محموله ای بر روی صخره دفن شده باشد، باید محلی که امکان اختفای محموله در آن وجود دارد به طور حتم تصویرسازی شده است. در چنین مکان هایی علامت گذاری سمبل ماهی اهمیت زیادی دارد. همچنانکه معلوم است ماهی در عین حالی که تمثیل کننده حضرت عیسی است، اولین سمبلی است که در ارتباط با آب ترسیم می شود. لکن منطقی نیست که به محض مشاهده آب فکر کنیم که امانتی در آب و یا جایی نزدیک آب است. ماهی ترسیم شده و نشانه های مکمل اطراف آن باید به طور صحیحی مورد بررسی قرار گیرد.