کشف دفینه و گنج با نشانه پله

علامت پله و راه پله در گنج یابی و نیز ایران باستان نماد ترقی و حرکت رو به بالا بوده و نشانه صعود به تعالی و معراج است . مردم باستان پله را نشانه عروج روحانی دانسته و برای آن از جنبه معنوی احترام قائل بودند. لذا نشانه پله در زمینه گنج یابی و رمزگشایی آن بر این اساس باید تحلیل کرد. راه پله ممکن است مسیری برای رفتن به مکانی مقدس مانند عبادتگاه باشد و یا محلی برای رسیدن به نشیمن گاه مرد روحانی جهت سخنرانی روحانیون و یا راهی به مقبره و آرامگاه شاه و یا بزرگی از خاندان شاهی باشد . در نشانه شناسی پله برای رسیدن به گنج باید تمام اینها را در نظر گرفت و با مبنا قرار دادن آن به کاوش محل گنج و دفینه پرداخت.

رمزگشایی نشانه پله و پلکان

نشانه پله هنگامی که به تعداد زیاد باشد، در بالای همان کوه یا تپه، قلعه ای وجود دارد و به عبارتی دیگر این پله ها مربوط به راه شاهی و عبور و مرور سربازان است. لذا مورد اهمیت میباشد. در صورتی که پله به تعداد 10-15 باشد مربوط به مقبره حوضی از جنس ساروج سفید در بالاتری نقطه همان تپه یا کوه میباشد. اینگونه مقبره ها از ارزش والایی برخوردار بوده و در قسمت دیواره حوضچه خط حکاکی شده است که مشخصات فرد مدفون را بازگو میکند. در صورتی که پله ها به تعداد 3 الی 7 عدد باشند هدف دقیقا زیر خود سنگ نشانه پله میباشد و عمق آن از 3 متر شروع خواهد شد، اینگونه مقبره های دارای ساروج قهوه ای بوده و تله یا گاز سمی ندارند.

نماد پله مربوط به آیین مذهبی

نشانه پله در صورتی که در انتهای پله ها یک قسمت برای نشستن وجود داشته باشد که به آن نشیمن گفته میشود، مربوط به جایگاه سخنرانی موبدان و روحانیان زرتشتی میباشد که مردم را موعظه میگفتند. در اینگونه محل ها مردم پیشکش هایی در جهت غرب و به فاصله سی قدمی به آنان تقدیم کرده و دفن مینموده اند. در صورتی که بر روی یکی از پله ها جوغن حکاکی و حفر شده باشد اشاره ب دفینه شاهی در نزدیکترین ده دارد و با ارزش است. اینگونه نمادها همواره بستگی به شکل و طرح معماری آنها دارد. بهترین معماری ها دارای دفینه و مقبره های پر بار و برعکس.