کشف گنج و دفینه بزرگ با نماد چشم

یکی از علائم و نشانه های گنج و دفینه استفاده از اعضا و جوارح انسان است اعضای بدن در گنج و دفینه یابی نماد و نشانه ای برای رسیدن به محل زیرخاکی و دفینه هستند . یکی از این نشانه های هدایت کننده به مکان گنج و دفینه، چشم است. علامت چشم نماد چند چیز در گنج یابی است یکی اینکه جایگاه و محل فرد، دوم محل و مکان مرتفع ، سوم جایگاه ارزشمند مثل محل گنج شاهی ،و یا نماد عقیدتی و اعتقادی است. لذا در بررسی نماد چشم باید به تمام اینها در مسیر گنج توجه کرد

نشانه چشم در ایران باستان نمادی از جهان بینی بوده و نزد مردمان به عنوان یکی از حواس پنجگانه، برتر شمرده می شده است. نشانه چشم در زمینه گنج یابی مربوط به دو دوره حکومتی اشکانی و ساسانی می باشد که در ادامه به آنها مفصل خواهیم پرداخت.

کاربرد تاریخی نشانه چشم

نماد چشم در دوره ساسانی، هنگامی که دین رسمی کشور زرتشتی بود، خانواده هایی از ارامنه در ایران زندگی میکردند که برای مشخص نمودن مقبره بزرگانشان نماد چشم را بر روی صخره ها میتراشیدند. در دوره اشکانی نیز از علامت چشم برای مشخص نمودن گنجینه های درباری بهره میگرفتند و آن را داخل غارها، بر روی سنگهای سیاه و همچنین بر بالای سقف بناها حکاکی می نموده اند. در ادامه با رمزگشایی و تفسیر این علامت ارزشمند بر اساس موقعیت جغرافیایی محوطه، پتانسیل وجود دفینه همچنین علایم دخیل (نشان های دوم و تثبیت کننده) میپردازیم.

رمز گشایی نماد چشم

نشانه چشم هنگامی که بر روی سنگی سیاه حک شده باشد اکیداً مربوط به تپه ای در 7 الی 15 قدمی اش است که خراج درباری در آن پنهان شده است و باید تپه را به نحو احسن جستجو نمود. نشانه چشم در صورتی که بر روی صخره ای باشد مربوط به مقبره سردار و بزرگان ارمنی بوده که در 15 قدمی و جهت شرق آن بدنبال سنگچین روی زمین باشد. عمق اینگونه قبرها دارای 3 متر بوده و تابوت دارند. زمانی که این نماد بر روی کف و سقف غار و بنا حک شده باشد مربوط به دفینه بانو ساسانیست که در کف غار و به عمق یک متر باید بدنبال جواهرات گرانبها باشید. نشانه چشم اگر بدون قرینه بود نماد عقیدتی بوده و زیر آن سنگ باید به دنبال پیشکش های مردمی بود که به آن مکان آورده و دفن نموده اند که استفاده از دستکش الزامی است.