سیگل گنج بزرگ باستان

سیگل گنج بزرگ باستان

سیگل سکه سیمین یا نقره در دوره هخامنشی، با وزن۵/۶۰ گرم بوده است. گمان می رود تاریخ نخستین ضرب سکه سیگل در سالهای ۵۲۱ الی ۴۸۶ قبل از میلاد باشد. تصویر آن نگاره ای از یک کماندار هخامنشی بر زمین زانو زده است که کمانی در دست چپ و نیزه ای در دست راست دارد.
در زمان هخامنشیان هیچ یک از ساتراپ ها و فرمانداران محلی حق نداشتند بدون اجازه داریوش به نام خود سکه ضرب نمایند و تنها اجازه داشتند با مجوز داریوش سیگل بزنند، چرا که ضرب سکه طلای دریک فقط در انحصارپایتخت و شخص پادشاه بود.

سیگل با نام های دیگری چون سیگلوی، سیکل و شکل هم شناخته شده است. ارزش این سکه نقره معادل یک بیستم سکه طلای دریک و برابر با ارزش یک گوسفند نر متوسط بوده است. این سکه ها را یونانیان به خاطر نقش آن کماندار هم می نامیدند.

نقش کماندار پارسی در طول دو سده پادشاهی هخامنشیان دگرگونی هایی داشت. از آنجا که سکه های هخامنشی تاریخ ضرب ندارند، از روی نشانه های دیگر، نقش های مربوط به دوران هر پادشاه را تعیین کرده اند. سکه های هخامنشی جز موارد استثنایی تنها در یک سو دارای نقش هستند و پشت آنها بیشتر فرورفتگی چهارگوش شکل و ناهمواری ناموزون هست. اینها اثر قسمت برجستهٔ سندانی است که هنگام چکش زدن بر سکه گذاشته می شد.

مکان گنج و دفینه در کسب درآمد اینترنتی
عیار سکه های سیگل بسیار بالا بود و با آزمایش روی نمونه های به دست آمده مشخص شده که تنها ۳٪ آلیاژداشته است.

سیگل ۱۰/۷۵ گرم وزن داشته و درای بیش از ٪۹۰ نقره بوده است، هر ۲۰ سیگلوی برابر یک دریک، سکه طلای دروران هخامنشی، بوده است. سکه دریک ۸/۴۴ گرم وزن داشته و ٪۹۸۸ طلایی خالص بود است. نسبت ارزش نقره و طلا به صورت ۱:۱۳/۳ بوده است.
همچنین سکه های نیم سیگلوی حدود ۵/۵ گرم وزن داشته اند.
همچنین هر سیگلوی برابر با ۷/۵ اوبولوس، سکه نقره یونانی، بوده است