سفره هفت سین

فلسفه سفره هفت سین:
در آیین باستانی ایران برای هر جشن خوان یا سفره ای گسترده میشد که دارای انواع خوراکیها بود.
سفره نوروزی بر پایه عدد مقدس هفت
بنا شده بود.
در زمان هخامنشیان در نوروز به روی هفت ظرف چینی غذا میگذاشتند که به آن هفت چین میگفتند.
بعدها در زمان ساسانیان هفت شین رسم شد که شامل شمع، شراب، شیرینی، شربت، شمشاد، شقایق و شاخه نبات بود.
بعد از سقوط ساسانیان وقتی که مردم ایران اسلام را پذیرفتند با حفظ سنتها و آیین های باستانی به هفت سین تغییر پیدا کرد که شامل:
سیب، سیر، سرکه، سکه، سمنو، سماق و سنجد می باشد