معرفی گور دخمه

معرفی گور دخمه

گورْدَخمه نوعی معماری صخره ای می باشد و فضایی است که در صخره ها، کوه ها و یا تپه ها برای خاکسپاری متوفیان ساخته می شده است. لازم به توجه است که گوردخمه با دخمه تفاوت دارد. دخمه یا برج خاموشی مکانی است که بر فراز بلندی ایجاد می شد و متوفی در آنجا قرار داده می شد تا توسط حیوانات و پرندگان متلاشی شود. همچنین گوردخمه در زبان عامیانه گاه به طور هم معنی و مترادف با استودان نیز به کار گرفته می شود در حالیکه این دو از لحاظ ساختاری با هم تفاوت دارند. کلمه استودان که از ترکیب واژه های ldquo;استوrdquo; به معنی استخوان و ldquo;دانrdquo; به معنی جایگاه تشکیل شده و محل نگهداری استخوان متوفیان بوده است. استودان ها در مقایسه با گوردخمه ها دارای ظاهر بسیار ساده تری بوده و ابعاد کوچکتری نیز دارند و در واقع حفره هایی هستند که برای نگهداری استخوان متفویان در داخل صخره ها ایجاد می شدند. در مقابل گور دخمه ها در اصل آرامگاه هایی بودند که در دل کوه و صخره کنده می شدند و شکل اتاقی دارند که یک یا چند قبر در داخل آنها تعبیه می شد. این فضاهای اتاقی شکل گاه جای کافی برای نشستن، قرار دادن اشیاء و برگزاری مراسم داشته اند. گور دخمه های متعددی از دوره های مختلف در ایران یافت شده اند. البته نمی توان آنها را به شخص خاصی منسوب نمود و در مورد قدمت آنها نیز اتفاق نظر وجود ندارد و نظرات متعددی در مورد سن آنها ارائه شده است. در حالت کلی گوردخمه های ایران را می توان از لحاظ قدمت به سه دسته کلی گوردخمه های دوره مادها، دوره هخامنشیان و دوره پس از هخامنشیان دسته بندی نمود . گوردخمه های زیادی از دوران پیش از ماد، در مناطق تحت نفوذ اورارتو (اطراف دریاچه وان در ترکیه امروزی) یافت شده است. به این ترتیب می توان نتیجه گرفت که گوردخمه ها بیش از آنکه ریشه و منشاء آشوری و مادی داشته باشند، به هنر معماری اورارتوها مرتبط هستند