ادبیات گنج یاب ها و شناخت گنج یابی

ادبیات گنج یاب ها و شناخت گنج یابی

سراغ ادبیات صنف گنج یاب ها را می گیریم، اما آنقدر استفاده از بعضی تعابیر برای شان عادی شده که نمی د اند چطور برای مان از دایره لغات مرسوم بین خودشان بگوید: <<به گنج می گوییم <<مال >> ما از روی ادبیات آدم ها می توانیم بفهمیم چقدر به کار آشنا هستند، کسی که می آید، می گوید گنج پیدا کردم یا جنس زیر خاکی دارم یا مامور است یا تازه کار و کلاهبردار. به اشیایی که مربوط به دوره بعد از اسلام هستند، می گوییم <<امامی>>، <<ریز مال>> بیشتر زیورآلات و اشیا کوچک مثل مهره های گبری هستند. <<درشت مال>> اشیایی مثل مجسمه و ظرف و آتشدان و اشیای بزرگ تر. <<ضربه یک>> و <<ضربه دو>> را در مورد سکه ها به کار می بریم، <<ضربه یک>> به سکه های اصل و <<ضربه دو>> به سکه های تقلبی که اخیرا ضرب شده اند، می گوییم. ضرب سکه تقلبی کار راحتی است اما تشخیص اصل بودن آن خیلی راحت نیست، بعضی از کسانی که لابراتوار دندانسازی دارند، به راحتی از روی طرح سکه ها قالبگیری می کنند و سکه های تقلبی می سازند، این سکه ها معمولا موج دارند و ظرافت سکه های اصل را ندارند. یا به طور مثال برای اینکه یک شی <<پاتین>> (جرمی که روی اشیا فلزی می نشیند) ببندد، اشیا را به روش های مختلف لای پارچه و روزنامه در باغچه دفن می کنند، اما با یک شگرد خاص می شود فهمید، پاتین روی مال ساختگی است یا واقعی.>>

برگرفته از قسمتی از خاطرات یک گنج یاب و دفینه یاب حرفه ای