تاریخچه فلاخن

تاریخچه فلاخن

فَلاخَن ابزاری جنگی بوده است که برای پرتاب چیزهایی مانند سنگ از آن بهره می بردند. فلاخن از رشته ای پشمی یا ابریشمی ساخته می شده است. امروز بیشتر در نزد چوپانان کاربرد دارد و بدان قلاب سنگ هم می گویند.

فلاخن در متن های پارسی به گونهٔ فلاخان، فلخمان، پلخمان، فلماخن، بلخم، دستاسنگ، دست سنگ، قلباسنگ، فلماسنگ، کلاسنگ و کلماسنگ نیز نوشته شده است. در برخی از شعرهایپارسی نیز به کار رفته است مانند این شعر از جامی:

نخستین خواند استادان پرفن
که بستند از برایش یک فلاخن
فلاخن یک جنگ افزار کهن است که خاستگاهش به درستی آشکار نیست ولی می نماید که در دورهٔ نوسنگی در حوزهٔمدیترانه بیشتر کاربرد داشته است. اگر استرالیا را مستثنی بگیریم می توان گفت که فلاخن در همه جای جهان زمانی کاربردی داشته است. البته آشکار نیست که گسترش این ابزار در پیوند با مردمان کهن با یکدیگر بوده است یا اینکه مردمان پراکنده خودشان جداگانه به این اختراع رسیده اند.

هومر و بسیاری از نویسندگان یونانی به این جنگ افزار اشاره کرده اند. در ۴۰۱ (پیش از میلاد) یونانیان در جنگ با اردشیر دوم هخامنشی از سپاه فلاخن انداز او بسیار آسیب دیدند و به ستوه آمدند.